Amadou, een 70 jarige man uit Gambia, leeft in het Dobo dorp in de Bansang regio, 350 km ten oosten van de hoofdstad Banjul. 15 jaar geleden begonnen bij hem de eerste tekenen van de ziekte staar, welke verergerden in de afgelopen 10 jaar tot dat hij niet meer kon zien. Zijn naastten hielpen hem met het voortzetten van zijn leven. Echter dit versterkte enkel zijn verdriet, omdat hij zichzelf als last zag voor anderen.
Ondanks dat de ziekte van staar met een simpele en bovendien goedkope operatie is te verhelpen, kon Amadou wegens armoede deze simpele operatie nooit ondergaan. Dit was, tot de Imam van zijn dorp hem op de hoogte stelde van verblijdend nieuws. De Imam vertelde namelijk dat een hulporganisatie uit Nederland, maar liefst 200 mensen met staar, gratis zou opereren en dat zijn naam onder deze 200 personen stond. Toen Amadou dit bericht hoorde was hij uitermate blij. Tranen van geluk stroomden over zijn gezicht en hij verrichte veelvuldig smeekbedes. Hij vroeg de imam waar en wanneer dit zou plaatsvinden. 20 december 2018 om 09:00 uur in het ziekenhuis in Bangsang was het antwoord. Hij kreeg te horen, neem enkel schone kleren mee, verder hoef je je over eten en dergelijke geen zorgen te maken. De hulporganisatie uit Nederland zorgt namelijk voor het eten en drinken, gedurende de tijd dat de patiënten daar wachten.
De dag van de operatie, waar Amadou ongeduldig op zat te wachten, was aangebroken. Hij nam zijn 15 jarige kleinzoon mee en schreef zich in bij het ziekenhuis. Hij hoefde niet lang te wachten, want kort na zijn aankomst werd zijn naam genoemd en bracht een van de verantwoordelijken hem naar de onderzoekskamer. Daar bleek dat hij een goed behandelbare vorm van staar had. Een paar uur later zou hij in de operatie kamer behandeld kunnen worden. De spanning groeide met ieder minuut. Hij zou eindelijk weer zijn dorp, zijn kinderen en zijn kleinkinderen, welke hij wegens zijn ziekte nog nooit eerder had gezien, gaan waarnemen!
De spanning duurde niet lang, want de verantwoordelijke riep wederom zijn naam en hij mocht plaatsnemen in de operatiekamer. Het enige wat hij wilde was weer zien. Hij verrichte wederom smeekbedes en nam plaats op de operatietafel. De tijd leek wel stil te staan, ondanks dat de operatie slechts een half uur duurde, leek het voor hem een eeuwigheid. De dokter vertelde hem dat de operatie voorbij was, deed verband op zijn oog en vertelde hem dat hij zijn rust moest pakken.
Na een paar uur gerust te hebben in de rustkamer, kwam de dokter langs om het verband van zijn oog te halen. Het verband zou eraf gaan en hij zou weer eindelijk zijn zicht terugkrijgen. De spanning van eerder die dag kwam terug en zijn hart begon harder te kloppen. De dokter vroeg hoe het met hem ging en verwijderde eindelijk langzaam het verband. Amadou keek allereerst naar de dokter en daarna naar zijn kleinzoon die naast hem stond. ‘Alhamdulillah’ zei hij. Hij kon eindelijk weer zien, hij had zijn zicht terug! Hij hief beide handen op en verrichtte smeekbedes, voor de dokter, de sponsoren en zijn naasten die hem hadden geholpen. Hij noemde iedere smeekbede die hij kende.
Amadou bleef in het ziekenhuis, zodat ook zijn ander oog geopereerd kon worden. Hij kon weer volledig zien. De vrijwilligers van IHHNL gingen in het ziekenhuis langs de patiënten om te kijken hoe het met hen ging en zo ook langs Amadou. De blijdschap was van zijn gezicht af te lezen en hij straalde van geluk. Na gevraagd te hebben hoe het met hem gaat, vroeg de vrijwilliger hem; wat is hetgeen jou het meest blij maakt? Zijn antwoord raakte iedereen; ‘’Ik ben blij omdat ik eindelijk weer de Qor’aan ga kunnen lezen’’.
IHH NL is erg blij dat wij bemiddelaars hebben kunnen zijn in deze goede daad. Wij danken dan ook alle donateurs zonder wie dit allemaal niet mogelijk was geweest.
