5 augustus 2010

De grote strijd van de kleine hartjes

Een groot deel van de wereld voert strijd tegen honger, armoede, dorst en epidemische ziekten.  Aan de andere kant leven miljoenen mensen onder ongezonde omstandigheden als vluchtelingen door betekenisloze oorlogen die ontstaan vanwege simpele politieke idealen. Maar op deze foto ziet u een andere wereld dan de wereld waar de monsterlijke materialistische geesten heersen, waar miljoenen mensen overgelaten worden aan de honger, de armoede en de dood omdat de wereld uitgebuit wordt vanwege eigenbelang en ontevredenheid. De hele wereld staat onder controle van deze mensen en zij kijken maar zij zien de pijn niet, zij horen de roep om hulp, maar zij willen niet luisteren. Integendeel, zij maken alleen maar plannen voor oorlog en chaos. Zij maken misbruik van de onkunde, de ongeschooldheid en de ontevredenheid van mensen en zij onderdrukken hen en worden hierdoor zelf steeds rijker. Hoewel het een feit is dat de mensen die een paleis bouwen op de pijnen en de tranen van anderen, degenen zijn die geen identiteit, geen ziel en geen ideaal hebben.

En juist in deze wereld zijn er kleine hartjes als die van Bilal die een andere betekenis uitstralen. Hij is nog op een leeftijd dat hij behoefte heeft aan spelen, maar hij gooide zijn geld waar hij mee zou kunnen spelen, in zijn spaarpot en hij gooide het geld waarmee hij chocolade had kunnen kopen in zijn spaarpot. Deze strijd van Bilal Yuksel, moet toch de groten die met hun dodende wapens oefenen op de mensheid, een beetje tot denken zetten. Hij is pas 8 jaar, maar hij staat niet onverschillig tegenover de honger, armoede en dorst van anderen. Kleine Bilal heeft de berekening gemaakt hoe hij een kind kan redden van de hongersnood en gooide iedere dag wat kleingeld in zijn spaarpot. Op een avond, toen de familie naar de televisie zat te kijken zagen zij hoe de tanks in de straten van Gaza duizenden mensen vermoordden en alsof dat nog niet genoeg was zagen zij ook hoe de tanks de olijfbomen en de citrusvruchtenbomen, die de belangrijkste bron van inkomsten zijn van de mensen in Gaza met de grond gelijk maakten. Een radeloze vader in Gaza was te zien met zijn schoffel in zijn handen, op zijn stukje land. De betekenisloze uitdrukking in de ogen van een kind met een blaadje in zijn handen van een olijfboom maakte dat Bilal het niet meer aan kon zien. Hij zei tegen zijn vader: “Papa, zullen we met het geld uit mijn spaarpot olijfbomen planten in Gaza?” Met dit idee is Bilal naar IHH gekomen en hij heeft zijn spaarpot achtergelaten met de mededeling “Ik wil een boom in Gaza hebben”.

Zeker zullen in de toekomst de olijfbomen die in de vruchtbare harten van deze Bilals groeien de hele wereld omvatten.

Delen