Aan de oostkust van de Middellandse zee ligt het kleine land Libanon. Met een oppervlakte van 10.452 km2 en zes miljoen inwoners van uiteenlopende etniciteiten en religieuze overtuigingen, is het één van de rumoerigste landen van het Midden-Oosten. De bevolkingsopbouw van het land is de voornaamste reden van conflicten in Libanon. Na het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk werd Libanon een mandaatgebied van Frankrijk, waarna het onafhankelijk werd in 1943.
De staatsvorm van Libanon is vastgelegd in hetzelfde jaar dat het Franse mandaat werd opgeheven. Volgens het Nationaal Pact zouden regeringstaken in verhouding tot het inwoneraantal verdeeld worden onder de verschillende religieuze stromingen. Op grond van het Nationaal Pact zou de president een maroniet, de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden een sjiiet en de premier een soenniet zijn. Het aantal volksvertegenwoordigers zou voor iets meer dan de helft bestaan uit christenen. Deze verdeling heeft op de lange termijn voor politieke instabiliteit gezorgd. Zo heeft Libanon vele jaren geen president of regering gehad.
Het kleine land heeft in de afgelopen 55 jaar meerdere oorlogen gevoerd. De Zesdaagse Oorlog in 1967, de Libanese Burgeroorlog tussen 1975 en 1990 en de Israëlisch-Libanese Oorlog in 2006 zijn drie van de vele conflicten die genoemd kunnen worden. In deze conflicten zijn 150.000 Libanezen om het leven gekomen, zijn 350.000 Libanezen ontheemd geraakt en zijn een miljoen Libanezen gevlucht.
Het land dat het meest werd beïnvloed door het uitbreken van de Syrische Burgeroorlog in 2011 was Libanon. Sinds het begin van het conflict heeft Libanon Syrische vluchtelingen opgevangen. In de jaren daarna zijn 1,2 miljoen Syriërs naar Libanon gevlucht. Zo bestond de bevolking van Libanon in korte tijd voor een vierde uit Syrische vluchtelingen. Libanese sjiieten en christenen ergerden zich aan het feit dat veel Syrische vluchtelingen soennitische moslims waren, die tegen het regime van Assad waren. Deze vluchtelingen moesten zich vestigen in soennitische gebieden.
De hectiek, politieke instabiliteit en economische problemen in Libanon zijn sinds de komst van de Syrische vluchtelingen toegenomen. Door het tekort aan industriële investeringen en de komst van Syrische vluchtelingen die voor lagere lonen werken, hebben veel Libanezen hun baan verloren. Door economische zorgen zijn veel Libanezen het eens met de Christelijke, Maronitische en Sjiitische zienswijze met betrekking tot de Syriërs. Zij willen geen Syriërs meer in Libanon. De onrust in het land is toegenomen. Van tijd tot tijd zijn mensen de straten op gegaan om te protesteren tegen vluchtelingen. Het is voorgekomen dat vluchtelingenkampen zijn overvallen en in brand zijn gestoken. Vergelijkbare acties hebben geleid tot het overlijden van 200 Syrische vluchtelingen in Libanon.
64% van de Syrische vluchtelingen in Libanon werkt voor een klein bedrag om zich te voorzien in hun levensonderhoud. Toch zijn zij grotendeels afhankelijk van hulp van buitenaf. De rest van de Syrische vluchtelingen hebben geen mogelijkheid om te werken en zijn volledig afhankelijk van hulporganisaties. De vluchtelingen die in Libanon leven proberen onder zware omstandigheden en zorgen omtrent veiligheid hun leven voort te zetten.
Sinds het begin van de Syrische Burgeroorlog steunt IHH Nederland Syrische vluchtelingen in vrijwel alle buurlanden van Syrië. Wij voorzien hen van voedsel en proberen hen zoveel mogelijk tegemoet te komen in andere behoeften.
Op 7 februari 2020 heeft ons bestuurslid, Yasin Küçük, 1000 voedselpakketten uitgedeeld aan Syrische gezinnen.
