Jemen, het vergeten land; het vergeten volk. Wie er heen gaat, keert niet terug…

De condities in het traditionele lied over de wegen naar Jemen geldt de dag vandaag nog steeds. De wegen die vroeger onbegaanbaar waren, zijn al speelt hier de oorlog een belangrijke rol, nog steeds moeilijk en onbegaanbaar. Wij vertrokken met ons team vanuit Nederland en kwamen na een lange en vermoeiende reis onder andere via buurland Oman uiteindelijk in Jemen aan.

Als je denkt dat je er dan al bent, kom je bedrogen uit. Het vluchtelingenkamp nabij Aden lag maar liefst op 1000 kilometer afstand van het grenspost. Een flinke afstand moest worden afgelegd door een deels droog en verlaten woestijn gebied. Het werd ons gaandeweg steeds duidelijker waarom andere organisaties Jemen niet in komen of hier grote moeite in ondervinden. De vele controleposten, regelmatig zichtbare bewapende mannen en tanks maakten de moeizame reis compleet.  Alhoewel Jemen een indrukwekkende landschap en klimaat kent, is deze verwoest door de burgeroorlog en is er weinig tot niets achtergelaten voor de volgende generatie. Wegen en straten, huizen en gebouwen liggen in een grote puinhoop. De stad is niet meer te herkennen.

De door de Iraans Sjiitische krachten gesteunde Houthi’s regeren in en rondom de hoofdstad Sanaa, terwijl de overige gebieden in het land onder controle staan van door Soennitische sympathisanten gesteund door de Saoudies. Dat de officieel erkende regering zich in Djedda bevindt zegt veel over de situatie in Jemen.

Jemenieten en Turken hebben een eeuwenoude relatie. Met de verovering van Egypte door sultan Yavuz Selim in 1517, kwam Jemen onder Ottomaans controle. Ook in die tijd was het een lastig bestuurbare gebied . Logistieke en religieus-ideologische redenen waren de grootste invloeden, met alle gevolgen van dien. Als strategisch gebied, om vooral Mekka en Medina te verdedigen, heeft sultan Abdulhamid II zelfs extra maatregelen getroffen om openbare orde te handhaven. Bovendien zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog vele soldaten vanuit Anatolië naar Jemen gestuurd, om dit gebied tegen de Engelsen te verdedigen.

Maar de problemen in Jemen hebben nooit opgehouden. Het volk leidt enorm onder de gruwelijke oorlog. Alhoewel het land een unieke geografische ligging heeft en een rijke bodem en kuststrook heeft, sterven dagelijks honderden mensen ten gevolge van grote voedseltekorten. Duizenden inwoners zijn hun dorpen en steden ontvlucht en leven als vluchteling in andere regios in het land. Ze hebben met lede ogen aan moeten zien dat hun land in stukken is verdeeld en door verschillende groepen geregeerd wordt. Vanwege deze ‘vluchtelingstatus’, verkeren miljoenen Jemenieten in accute nood, met grote behoefte aan voedsel en onderdak.

IHH Nederland slaat de handen ineen voor de Jemenieten en is begonnen met het uitvoeren van noodprojecten in diverse regio’s, met als meest recentelijk in de vluchtelingenkampen rondom Aden. Er worden voedselpakketten uitgedeeld, waarbij elk pakket voldoende is om een gezin een maand lang te onderhouden. Bovendien zijn kamelen geofferd en is het vlees aan deze gezinnen uitgedeeld. We zullen ook in het nieuwe jaar doorgaan met het verlenen van noodhulp aan de meest hulpbehoeftigden in Jemen.

Vrijwilligers van IHH Nederland reizen de hele wereld af om de meest hulpbehoeftigen een helpen hand te bieden. De slechte condities van mensen zorgen ervoor dat we best veel gewend zijn. Echter toen we de barre kamp-omstandigheden in Jemen zagen, kwam de klap wederom hard aan. De noodtoestand waarin ze verkeren kan met woorden niet beschreven worden. Hun tenten zijn schaars van onderhoud en zijn niet goed genoeg om de bewoners in de komende periode te beschermen. De voedselpakketten die we hebben uitgedeeld, voorziet in de noodzakelijke basis behoefte, maar is zeker geen structurele oplossing voor de daadwerkelijke behoefte die de bevolking heeft. Hun gezichtsuitdrukkingen spreken boekdelen. Samen met de mesnen die we hebben mogen ontmoeten, wachten miljoenen anderen op (nood) hulp.  Hun verhalen heeft ons doen treuren, maar tevens ook gemotiveerd om ons nog harder in te zetten voor de aller armsten. Nadat we onze programma’s van deze hulpronde hebben voltooid, hebben we afscheid genomen van deze warme mensen en zijn weer teruggekeerd naar Nederland, terug naar onze geliefden. Echter, als we niet hun situatie blijven delen en hun verhalen blijven overbrengen zullen deze mensen overgelaten worden aan hun lot. Daarom ons noodkreet om een vergeten volk samen ons hand toe te reiken en hun hoop weer doen opwaaien.

Murat Kurt